تو گفتی گر بیفتی گیرمت دست

مرا گویی که چونی؟ چونم ای دوست
جگر پر درد و دل پر خونم ای دوست

حدیث عاشقی بر من رها کن
تو لیلی شو،که من مجنونم ای دوست

بفریادم ز تو، هر روز، فریاد
از این فریاد روز افزونم ای دوست

شنیدم عاشقان را می نوازی
مگر من زان میان بیرونم ای دوست؟

تو گفتی: گر بیفتی گیرمت دست
از این افتاده تر کاکنونم ای دوست؟

غزلهای نظامی بر تو خواندم
نگیرد در تو هیچ افسونم ای دوست

نظامی گنجه ای (گنجوی)